Florencja, 1497 rok. Giovanni Pico della Mirandola odszedł, a z nim jego marzenie o zjednoczeniu religii monoteistycznych. Pozostały jedynie płonące stosy. Wszelkie przejawy luksusu są piętnowane, a bogactwa palone z rozkazu Girolama Savonaroli rządzącego w Republice Florenckiej tak, aby pragnienie hrabiego Mirandoli nigdy się nie ziściło.
Do tego samego dążą członkowie rodu Borgiów, którzy z tronu papieskiego w pełnym występku Rzymie planują spiski, podboje i zbrodnie. Aleksander VI i jego syn Cesare chcą doprowadzić do tego, by tron Piotrowy przechodził z ojca na syna. Ale żeby mogli zrealizować ten plan, pozycja religii chrześcijańskiej nie może być w jakikolwiek sposób zagrożona. W tej rzeczywistości Ferruccio de Mola, kontynuator myśli hrabiego, musi walczyć, by ochronić to co mu najdroższe - żonę Leonorę. Tylko on może zapobiec zagładzie istniejącego porządku świata...

Rzym, 1903: spokój przyjemnej, letniej nocy zakłócony zostaje przez zbrodnię popełnioną w zdawałoby się najbezpieczniejszym z możliwych miejsc, na terenie Watykanu. Znaleziono tam zwłoki jednego z gwardzistów oraz pokojówki. Wiekowy papież ma związane ręce: oficjalne śledztwo wywołałoby skandal, wystawiając na szwank wiarygodność Kościoła. Ojciec wiekuisty zajmie się ukaraniem winnego. Ale Leon XIII chce za wszelką cenę zapobiec sytuacji, w której po jego śmierci, na tronie Piotrowym mogłaby zasiąść osoba zamieszana w tę zbrodnię.

I tak, aby dyskretnie rozwiązać zagadkę, Leon XIII postanawia zwrócić się do wiedeńskiego lekarza Zygmunta Freuda, o którym mówi się, że stworzył teorię będącą w stanie zrewolucjonizować sposoby badania ludzkiego umysłu. Ojciec Święty wyznacza Freudowi do pomocy kleryka, w którym pokłada pewne nadzieje - to młody Giuseppe Angelo Roncalli, otoczony już wtedy aureolą świętości.

Spod pióra jednego z najpopularniejszych autorów powieści historycznych wychodzi kolejna, napisana żywym językiem, wciągająca opowieść o pierwszym śledztwie doktora Zygmunta Freuda.